รีวิว มายาพิศวง ปลุกตัวละครให้มีชีวิต สมศักดิ์ศรีครูแห่งวงการภาพยนตร์ไทย

 

มายาพิศวง Six Characters ผลงานภาพยนตร์เรื่องสุดท้ายของ หม่อมหลวงพันธุ์เทวนพ เทวกุล หรือ หม่อมน้อย กับการกลับมากำกับภาพยนตร์ในรอบ 7 ปี ซึ่งได้บทประพันธ์ชิ้นเอกของโลกอย่าง Six Characters in Search of an Author บทละครโดย ลุยจิ ปิรันเดลโล่ สร้างตัวละครให้มามีชีวิตบนจอภาพยนตร์โดยได้นักแสดงคุณภาพทั่วฟ้าเมืองไทยมาประชันบทบาทอย่างคับคั่ง

เรื่องราวของมายาพิศวง เริ่มต้นขึ้น เมื่อ คำรณ สิงหะ ผู้กำกับภาพยนตร์ชื่อดัง ได้เริ่มเปิดกล้องถ่ายทำภาพยนตร์เรื่องใหม่ โดยมีดารานำชั้นเยี่ยมมาร่วมกองถ่ายในครั้งนี้ แต่เหตุการณ์ผิดปกติก็เกิดขึ้น เมื่อมีบุคคลปริศนา 6 คนมาที่กองถ่าย และอ้างว่าพวกเขาเป็นตัวละครที่ต้องการให้คำรณ นำเรื่องราวของพวกเขามาสานต่อให้จบสมบูรณ์ ความโกลาหลเกิดขึ้นเมื่อ ตัวละครทั้ง 6 เริ่มเล่าเรื่องของตัวเอง ที่ล้วนขัดแย้งกับเรื่องเล่าของตัวละครอื่นจนมี แล้วใครกันที่พูดความจริง ? สิ่งไหนคือมายา และนิยามของคำว่าความจริงคืออะไร?

มายาพิศวง ถือเป็นอีกผลงานชิ้นเอกของ หม่อมน้อย จัดเต็มทั้งการออกแบบงานสร้าง เสื้อผ้า แสงสีเสียง การได้ชมภาพยนตร์เรื่องนี้ตลอดกว่าสองชั่วโมงเหมือนเราได้ดูงานศิลปะที่วิจิตรพิสดาร สิ่งที่โดดเด่นมากที่สุดของมายาพิศวง คือการแสดงของเหล่านักแสดงที่จะแบ่งออกเป็นสองฝ่ายคือ นักแสดงมืออาชีพที่ชีวิตถูกฉาบด้วยภาพลักษณ์ ชื่อเสียงและความหลงตัวเอง จนขาดความเป็นจิตวิญญาณของตัวละครที่ต้องถ่ายทอด และฝ่ายตัวละคร ที่มีเรื่องราวของตัวเองและเน้นย้ำว่า มันคือชีวิตของพวกเขาจริงๆ โดยมาริโอ้ เมาเร่อ มารับบทเป็นคำรณ สิงหะ ผู้กำกับที่ต้องติดตามการเล่าเรื่องของตัวละครเพื่อให้เหล่านักแสดงนำเสนอออกมาได้อย่างถึงจิตวิญญาณของเรื่องราว

ด้วยความที่ Six Characters in Search of an Author ถูกดัดแปลงมาในรูปแบบภาพยนตร์ หม่อมน้อยไม่เพียงแต่ใช้ความรู้และประสบการณ์ที่มีทำให้หนังเรื่องนี้การเป็นบันทึกการเรียนการสอนวิชาการละครและการแสดงชั้นเยี่ยม และหม่อมน้อยยังได้สอดแทรกสารสำคัญส่งถึงเหล่านักแสดง และคนเบื้องหลังละคร/ภาพยนตร์ที่มุ่งแต่เรตติ้ง รายได้ จนหลงลืมคุณค่าและจิตวิญญาณของตัวละครที่เป็นหัวใจสำคัญของเรื่องราว บวกกับการสร้างมาจากบทประพันธ์ชั้นยอดของ ลุยจิ ปิรันเดลโล่ ยิ่งทำให้ มายาพิศวง ลุ่มลึก คมคายและมีประเด็นซ่อนไว้ให้ค้นหาอีกมากมาย ซึ่งนั่นก็สมกับชื่อภาพยนตร์ ที่นัยหนึ่งจะเปรียบความลับลวงของภาพมายาที่บังหน้าความเป็นจริง แต่อีกนัยหนึ่งก็อาจหมายถึง ความพิศวง พิลึกพิลั่นของวงการบันเทิงในยุคปัจจุบันด้วยเช่นกัน

ผลงานชิ้นสุดท้ายของ หม่อมหลวงพันธุ์เทวนพ เทวกุล ชิ้นนี้ไม่เพียงแต่เป็นภาพยนตร์ที่ให้ความบันเทิงเท่านั้น แต่คือตำราที่ทุกผู้ทุกคนสามารถนำไปเรียนรู้เพื่อค้นลึกถึงสิ่งที่ซ่อนอยู่ตัวเราเองและพินิจถึงความจริงว่า เราอยากให้ผู้คนรับรู้เรื่องราวของตัวเราในแบบฉบับไหน?? และเราจะเป็นตัวละครไหนบนโลกใบนี้ที่เปรียบเหมือนโรงละครโรงใหญ่ ที่ผู้แสดงล้วนแต่ต้องมาประชันบทบาทกันอย่างไม่เคยหยุดนิ่ง