รีวิว Call me by your name ฤดูร้อนนี้มีเธอ กับรักครั้งแรกที่แสนงดงาม

 

รีวิว Call me by your name ฤดูร้อนนี้มีเธอ กับความรักที่เกิดขึ้นได้กับทุกคน

 

 

งดงาม ละเมียดละไม ค่อยๆคืบคลานเข้ามาในใจเราช้าๆ แล้วก็จากไปด้วยความรู้สึกที่ไม่ว่าใครก็ลืมไม่ลง

ยิ่งรู้จักหนังเรื่องนี้ก็ยิ่งทำให้รู้ว่ามันมีอะไรมากกว่าที่เห็นภายนอกมากมายเหลือเกิน  ภาพยนตร์เรื่องนี้ถ่ายทอดภาพฤดูร้อนออกมาได้งดงามมาก 

บทภาพยนตร์มีความละเมียดละไม ใส่ใจในทุกองค์ประกอบรอบตัวของตัวละคร ยิ่งประกอบกับเพลงประกอบที่ทำให้กว่าจะรู้ตัว เราก็ตกหลุมรักหนังเรื่องนี้ไปแล้ว

 

 

อีกหนึ่งแง่ที่เห็นได้ชัดคือ หนังเรื่องนี้เป็นแนว Coming of age ที่เตือนถึงความทรงจำที่แม้ว่าจะผ่านมานานแค่ไหนเราก็ไม่มีทางลืมได้ การก้าวข้ามช่วงวัยจากวัยรุ่นสู่วัยผู้ใหญ่ที่ต้องผ่านการเจ็บปวด สิ่งที่หนังเรื่องนี้แตกต่างจากเรื่องอื่นคือ ตัวเอกไม่ได้มีึความขัดแย้งในการไม่ยอมรับตัวตนกับคนรอบข้างเหมือนหนัง LGBT เรื่องอื่น แต่เป็นความสับสนที่เกิดขึ้นในตัวของเขาเอง มันเลยเป็นมากกว่าหนังเกย์ทั่วไป เพราะมันได้กลายเป็นเรื่องราวที่สามารถเกิดขึ้นได้กับทุกคน โดยไม่จำกัดเพศ

สิ่งที่เราชอบที่สุดของ Call me by your name ก็คือ ฉากเปิดใจของทั้งเอลิโอกับโอลิเวอร์ ที่มันมีความเป็นธรรมชาติ พร้อมๆกับทำให้เรายิ้มโดยไม่รู้ตัว อีกหนึ่งฉากคือ เรียกฉันด้วยชื่อของนาย แล้วฉันจะเรียกนายด้วยชื่อของฉัน มันคือความโรแมนติกที่ก้าวข้ามทุกข้อจำกัดได้อย่างหมดสิ้น สุดท้ายคือฉากท้ายเรื่องที่พ่อปลอบเอลิโอ เรื่องราวที่เขาเล่ากับความเข้าใจที่สื่อออกมา มันคือสิ่งที่เราอยากให้เกิดขึ้นกับทุกครอบครัวที่ลูกชายหรือลูกสาวกำลังอยู่ในช่วงสับสนในหนทางของตัวเอง

นี่ไม่ใช่หนังเกย์ดาษๆเลย เพราะมันพร้อมไปด้วยงดงาม แถมทิ้งความรู้สึกเอาไว้มากมาย นอกจากนี้แล้วแฝงสัญญะทั้งศาสนา ค่านิยม วัฒนธรรม

 

 

ท้ายที่สุด ถ้อยคำที่ติดค้างอยู่ในความรู้สึกของเราหลังดูภาพยนตร์เรื่องนี้จบก็คือ "ไม่มีใครเข้มแข็งพอจะลืมรักแรกได้หรอก"

เอลิโอ...โอลิเวอร์...