REVIEW : The Voices ฆาตกรรมแสนสดใสของเจอร์รี่

The Voices
ฆาตกรรมแสนสดใสของเจอร์รี่
BY FEEDMYBRAIN

 

- ชนะเลิศรางวัล Audience Awards และ Jury Prize
จากเทศกาลภาพยนตร์นานาชาติเฌอราแมร์ประจำปี 2015 ประเทศฝรั่งเศส -

 

 

The Voices แผนจี๊ดๆคิดได้ไง เป็นผลงานการกำกับภาพยนตร์ตลกร้ายเรื่องใหม่ของ มาร์จอเน่ ซาทราพิ (Marjane Satrapi) นักวาดภาพ นักเขียนและผู้กำกับหญิงชาวอิหร่านผู้โด่งดังจากภาพยนตร์แอนิเมชั่น Persepolis (2007) ตีแผ่สังคมอิหร่านผ่านสายตาของเธอในวัยเพียง 10 ขวบ ซึ่งเธอยังคงสไตล์ในการเล่าเรื่องแบบตลกร้ายและถ่ายทอดประเด็นของสังคมที่ชวนหดหู่ ให้ดูมีสีสันและสดใส ชวนให้เราติดตามตลอดเรื่องอีกครั้ง แม้ในครั้งนี้จะใช้สีสันที่จัดจ้านและมากขึ้นกว่าที่เคย ทว่าประเด็นสำคัญที่เธอมุ่งมั่นตั้งใจถ่ายทอดนั้น รับรองว่าส่งตรงถึงคนดูได้อย่างง่ายดายและเข้าใจตรงกันแน่นอน!

The Voices ภาพยนตร์ตลกร้ายว่าด้วยเรื่องราวของ “เจอร์รี่ ฮิคแฟง” หนุ่มหน้าตาดี แต่ป่วยเล็กๆ (?) พนักงานแผนกชิงปิ้งแห่งโรงงานผลิตอ่างอาบน้ำ ผู้ใช้ชีวิตร่วมกับ มิสเตอร์วิสเกอร์ แมวพูดได้ตัวร้ายและ บอสโก้ สุนัขจิตใจเมตตา ชีวิตของเขาต้องพลิกจากหน้ามือเป็นหลังมือสุดขั้วเมื่อเขาดันไปปิ๊งสาวจ้าวเสน่ห์เพื่อนร่วมงาน และขอชวนเธอออกเดท และนั่นคือจุดเริ่มต้นของ “เหตุฆาตกรรม” ที่จะเปลี่ยนชีวิตของเจอร์รี่ไปตลอดกาล

 

 

- การออกแบบงานสร้างถ่ายทอด "ภาพในหัว" ของเจอร์รี่ได้อย่างชัดเจน
แถมยังสนุกและสร้างเสียงหัวเราะไปกับความเหนือจริงที่ผุดขึ้นในสมองด้วย -

 

มาร์จอเน่ ซาทราพิ เป็นผู้กำกับหญิงที่เปี่ยมด้วยอารมณ์ขันและเปี่ยมด้วยพลังในการถ่ายทอดประเด็นสำคัญที่ยากจะอธิบายให้สนุกได้ ด้วยองค์ประกอบที่เคล้าเข้ารสกัน เธอสามารถสร้างสรรค์อารมณ์หลากหลายให้โลดแล่นบนจอหนังได้อย่างน่าสนใจและไม่น่าเบื่อ ยิ่งในผลงานล่าสุดของเธออย่าง The Voices เธอก็พิสูจน์ให้เห็นถึง “สไตล์” อันเด่นชัด และความสามารถในการถ่ายทอดประเด็นทางจิตใจสุดหดหู่ชวนสยองขวัญของฆาตกรโรคจิตให้ดูซอฟท์ใส สวยงามและน่าสงสารในเวลาเดียวกัน แม้ทางด้านพล็อตจะเดินไปในแนวทางที่พอเดากันได้ ทว่าเรากลับไม่สามารถคาดเดา “ระหว่างทาง” ของเรื่องได้เท่าไรนัก ซึ่งนั่นถือเป็น “เสน่ห์” ที่ดึงดูดให้เราอยากติดตามและอยากรู้ว่าสุดท้ายแล้วชีวิตของเจอร์รี่จะลงเอยด้วยเหตุการณ์แบบไหนกันแน่?!

ด้วยแนวทางในการถ่ายทอดที่ขัดแย้งกับเรื่องราว ทำให้ “การออกแบบงานสร้าง” กลายมาเป็นตัวชูโรงและหัวใจหลักในการนำเสนอ แม้ The Voices จะพูดถึงเหตุฆาตกรรมสุดโหดแต่ก็ไม่ทำให้คนดูถึงกับชวนแหวะ (อาจมีหดหู่บ้าง) หรือผละออกเมื่อพูดถึงประเด็นผู้ป่วยทางจิตและพฤติกรรมของพวกเขา แถมงานออกแบบทั้งหลายยังทำหน้าที่ของมันได้ดีในการถ่ายทอด “ภาพในหัว” ของเจอร์รี่ หนุ่มโรคจิตได้อย่างชัดเจน ซึ่งมันทำให้เราเข้าใจเจอร์รี่ได้ดียิ่งขึ้นมาก แถมยังสนุกและหัวเราะไปกับความเหนือจริงที่ผุดขึ้นในหัวสมองของเจอร์รี่ด้วย นอกจากนั้น ภาพในบางฉาก ถึงจะไม่มีสีสันสดใสเหมือนฉากอื่น แต่ก็แฝงด้วยมุกล้อเลียนหนังแนวสยองขวัญด้วยภาพโทนมืดพร้อมกับการปรากฏตัวของตัวละครที่จะล่วงรู้ความจริงตามแบบพล็อตหนังสยองขวัญ ซึ่งสมกับความเป็น “ตลกร้าย” แนวถนัดของมาร์จอเน่จริงๆ

 

 

- เรย์โนลด์ชวนให้เชื่อว่า เขาเป็นโรคจิตจริงๆ -

 

และแน่นอนว่า ถ้าขาดตัวละครตัวนี้ และนักแสดงคนนี้ไป เรื่องจะไม่สนุกชัวร์! เพราะ เจอร์รี่ หรือ “ไรอัน เรย์โนลด์” หนุ่มหน้าละอ่อนสุดหล่อคนนี้เขาเอาอยู่มากถึงมากที่สุด ด้วยการแสดงของเรย์โนลด์ที่ชวนให้เชื่อว่าเป็นโรคจิตจริงๆ พลิกบทบาทจากความเท่เก๋สมาร์ทจากเรื่องอื่นโดยสิ้นเชิง กลายเป็นหนุ่มขี้แย ผู้ดูสดใส ไม่เป็นพิษเป็นภัย ทว่ากลับแฝงด้วยอันตรายถึงขั้นเสียชีวิตได้ เรย์โนลด์ถ่ายทอดบทบาทของเจอร์รี่ได้อย่างชัดเจน ทุกอารมณ์ของตัวละครช่างแนบเนียนและเป็นธรรมชาติมาก รวมไปถึงการพากย์เสียงของเขาที่ต้องพากย์เป็นทั้งแมวจิตชั่วอย่าง มิสเตอร์วิสเกอร์ และหมาจิตดีอย่างบอสโก้ เรย์โนลด์ก็สามารถสร้างความแตกต่างของตัวละครทั้งสองได้อย่างชัดเจน แถมใส่มุกตลกหรือลูกเล่นน่ารักแฝงไว้ในตัวละครทั้งหมดที่เขาเล่นด้วย

นอกจากนั้น บรรดาตัวละครอื่นที่มาสมทบอย่าง แอนนา เคนดริก หรือ เจมม่า แอนเทอร์ตัน สองสาวออฟฟิศผู้จะได้สัมพันธ์กับเจอร์รี่อย่างที่ไม่คาดคิด ก็ร่วมสร้างความหฤหรรษ์และส่งให้เรื่องเข้มข้นขึ้นด้วย ซึ่งเราจะเห็นความแตกต่างของคาแรกเตอร์ทั้ง 2 ตัวอย่างชัดเจน โดยเฉพาะ ลิซ่า คาแรกเตอร์ของเคนดริกที่น่ารัก สดใสและการแสดงของเธอก็ช่างเป็นธรรมชาติมากด้วย แม้ตัวละครสมทบเหล่านี้จะถูกถ่ายทอดเพียงด้านเดียวแตกต่างจากตัวละครหลักอย่าง เจอร์รี่ ทว่าตัวละครเหล่านี้กลับสร้างผลกระทบอันสำคัญต่อจิตใจของเจอร์รี่ได้อย่างร้ายแรง ซึ่งเราสามารถเปรียบเทียบกับเหตุการณ์ที่กำลังเกิดขึ้นในสังคมได้อย่างไม่ยากนัก แถมยังเห็นภาพที่ชัดด้วย

 

 

- เพลงสุดตลกร้าย ที่โผล่มาได้จังหวะช่วยสร้างอารมณ์ขันและความน่าเวทนาในเวลาเดียวกัน -

 

อีกอย่างที่ชื่นชอบเป็นพิเศษในหนังก็คือ การเอาดนตรีหรือเพลงประกอบภาพยนตร์มาเป็นเครื่องมือในการสร้างความตลกท่ามกลางเหตุการณ์สุดร้ายกาจในหนัง ซึ่งมันสร้างอารมณ์ขันและน่าเวทนากับตัวละครได้เป็นอย่างดี แถมบางเพลงยังหลุดโลก จนต้องขอขำแปปนึง แล้วถึงจะหวนกลับไปดูหนังต่อได้

The Voices ภาพยนตร์ที่เล่นตลกกับชีวิตของเจอร์รี่ ฮิคแฟง หนุ่มโรคจิตผู้มีชีวิตน่าสงสารเรื่องนี้ ถ่ายทอดประเด็นของผู้ป่วยทางจิตกับสังคมในอีกรูปแบบหนึ่งผ่านการนำเสนอทางด้านภาพและงานออกแบบที่โดดเด่น เปิดประตูสู่อีกโลกหนึ่งที่เราอาจไม่เคยรู้และไม่มีโอกาสได้สัมผัสด้วยไสตล์การกำกับของ มาร์จอเน่ ซาทราพิ ที่เชือดเฉือนและเปี่ยมด้วยความสนุก ซึ่งมาร์จอเน่พาหนังเรื่องนี้ชนะเลิศรางวัล Audience Awards และ Jury Prize จากเทศกาลภาพยนตร์นานาชาติเฌอราแมร์ประจำปี 2015 ณ ประเทศฝรั่งเศสด้วย (เทศกาลนานาชาติสำหรับภาพยนตร์แนวสยองขวัญและวิทยาศาสตร์) คอหนังฆาตกรรมหรือใครที่อยากลองเปิดประสบการณ์ดูหนังอีกแนวหนึ่ง The Voices เป็นอีกเรื่องที่ไม่ควรพลาดเลยทีเดียว!

♦ เช็ครอบและจองตั๋วได้เลยที่นี่
http://www.majorcineplex.com/movie/the-voices