REVIEW : Laggies อย่ารอช้าเพราะเวลาไม่คอยเธอ

 

 

LAGGIES
อย่ารอช้าเพราะเวลาไม่คอยเธอ
โดย FEEDMYBRAIN

 

ผลงานการกำกับล่าสุดของ ลินน์ เชลตัน ผู้กำกับสาวที่หยิบเรื่องราวของ เมแกน (นำแสดงโดย เคียร่า ไนท์ลีย์) หญิงสาววัย 28 ปี มีดีกรีจบปริญญาโท แต่กลับยังไม่มีงานทำ ใช้ชีวิตอิสระตามใจไปวันๆ ถึงแม้จะมีแฟนหนุ่ม “สุดยอดคู่รักแห่งปี” คอยช่วยดามใจ แต่เมื่อจู่ๆ แฟนหนุ่มของเธอก็ตัดสินใจขอเธอแต่งงาน! เมแกนผวางานแต่งจนต้องขอหนีไปพักคิดชีวิตทันที และนั่นทำให้เธอได้พบกับเด็กสาวที่โตกว่าอายุอย่าง แอนนิก้า (นำแสดงโดย โคลอี้ เกรต มอเรตซ์) เรื่องราวของคนแปลกหน้า 2 คนที่เจอกันโดยบังเอิญแต่กลับมีความเชื่อมโยงถึงกันอย่างประหลาด เรื่องราวอลวนสุดปวดหัวของเหล่าวัยรุ่นที่พยายามค้นหาตัวเอง และรับมือกับปัญหาและชีวิตให้ได้!

 

เคียร่าปล่อยอารมณ์กับความขัดแย้งในจิตใจได้อย่างเป็นธรรมชาติที่สุด!

 

 

ถึงหนังจะจั่วหัวว่าเป็นรอม - คอม หรือโรแมนติก คอเมดี้ แต่หนังเรื่องนี้ก็มีประเด็นที่ซับซ้อนขัดแย้งกันภายในจิตใจ โดยเฉพาะ เมแกน ซึ่งรับบทโดย เคียร่า ไนท์ลีย์ ซึ่งเคียร่าสามารถถ่ายทอดภาวะสับสนในชีวิตของเมแกนออกมาได้อย่างดีเยี่ยม ทั้งเป็นธรรมชาติและแฝงด้วยความเศร้าสุดๆของตัวละคร

สาววัยทำงาน...ที่ไม่มีงาน
มีแฟน...แต่ไม่แน่ใจว่าอยากแต่งงานด้วยรึเปล่า
นอกคอก...ตามกลุ่มเพื่อนสนิทที่สุดไม่ทัน
 

เคียร่าแสดงความเศร้า ความเหงา ความโหวงเหวงในจิตใจด้านบนออกมาให้เห็นได้อย่างชัดเจนผ่านนัยน์ตาและถ้อยคำของเธอ ความไม่มั่นคงที่กัดกร่อนใจ ความนอกคอกจากแก๊งเพื่อนไฮสคูล ความเป็นคนแปลกหน้ากับคนที่เรารู้จัก ถึงแม้ว่าทุกปัญหาที่เธอเจอนั้นดูจะเป็นเรื่องทั่วไป แต่ทุกเรื่องมันส่งผลกระทบต่อความรู้สึก และความเชื่อมั่นในการใช้ชีวิตของเธอ (รวมถึงของเรา ถ้าเจอแบบนั้น) แน่นอน

ส่วนสาวอีกคนที่น่าสนใจไม่แพ้กัน โคลอี้ เกรต มอเรตซ์ กับบทบาทของ แอนนิก้า เด็กไฮสคูลที่บังเอิญพบเมแกน และยอมให้เธอมาอาศัยชั่วคราวเพื่อเป็นการตอบแทน โคลอี้รับบทของเด็กสาวที่โตเกินกว่าอายุ จัดการชีวิตด้วยตนเองเนื่องจากปัญหาครอบครัว ถึงแม้ภายนอกจะดูแกร่ง ดูเก่งอย่างไร แต่ภายในนั้น เธอก็ไม่ต่างจากเด็กไฮสคูลทั่วไป ที่ต้องการครอบครัวอันอบอุ่น และมีความสุขในชีวิตเพียงเท่านั้น ซึ่งด้วยวัย 17 ปี โคลอี้เล่นได้สดใสสมวัย  มีเสน่ห์ด้วยท่าทางที่ใสซื่อ และน่าติดตามตลอดเวลาที่เธอปรากฏตัว  

ต้องขอยกความดีความชอบให้กับหนุ่มวัยกลางคน มาดทนายสุดเคร่งขรึม ปนอบอุ่น แต่ชีวิตรักกลับไม่อบอุ่นอย่าง เครก ฮันเตอร์ รับบทโดย แซม ร็อคเวลล์ แม้จะโผล่มาเพื่อเติมเต็มเรื่องราว แต่ทุกครั้งที่โผล่มา ร็อคเวลล์เอาอยู่! เปลี่ยนจากความเคร่งขรึมเป็นเรียกเสียงฮาในความอบอุ่นและอ่อนโยน เชื่อเถอะว่า เราสัมผัสความรู้สึกทุกอย่างที่เครกรู้สึก สัมผัสความจริงใจสุดหัวใจเหล่านั้นได้จากสายตาของร็อคเวลล์ 

และอีกหนึ่งหนุ่มที่ไม่อยากให้พลาด กับบทบาทแฟนหนุ่ม "สุดยอดคู่รักแห่งปี" ของเมแกนอย่าง แอนโทนี่ รับบทโดย มาร์ค เว็บเบอร์  ที่ในที่สุด เขาก็เผยเขี้ยวเล็บของผู้ชายแสนดีคนหนึ่งออกมาในแบบนิ่งๆ ง่ายๆ แต่เจ็บและปวดร้าวถึงใจ ตรงจุดนี้แหละที่เขาจะทำให้คุณทั้งเศร้า ทั้งโกรธ สับสนไปพร้อมๆกัน

ต้องบอกว่า หนังเรื่องนี้พุ่งไปที่ “ชีวิตของเมแกน” เป็นส่วนใหญ่และคนที่อยู่รอบๆตัวเธอ ที่คอยมีอิทธิพลในการตัดสินใจกับเธอตลอดมา ซึ่งการแสดงของเคียร่าโดดเด่นและเต็มไปด้วยชีวิตชีวาทำให้เราอยากรู้ว่า สุดท้ายแล้ว เมแกนจะตัดสินใจกับชีวิตอย่างไร

 

ค้างบ้านเพื่อน โทรแกล้ง แฟนทิ้ง งานพรอม ครบทุกองค์ประกอบของการเป็นวัยรุ่น!

 

 

 

นอกจากจะมีประเด็นของชีวิตที่น่าสนใจแล้ว หนังยังมีทุกเหตุการณ์ที่บ่งบอกได้เลยว่า “นี่มันวัยรุ่นชัดๆ” ตั้งแต่วีรกรรมสุดป่วน ความอยากโตเป็นผู้ใหญ่เร็วๆ ต้องมีความรับผิดชอบ เห็นแล้วทำให้ย้อนกลับไปนึกถึงชีวิตวัยรุ่นที่สุดคูล เจ๋งแท้ ตอนนั้นแม้แต่เรื่องเล็กๆที่ดูงี่เง่า ก็กลายเป็นเรื่องใหญ่ได้ อย่างงานพรอม ที่เด็กสาวทุกคนเฝ้ารอที่จะมีคนควงไปงาน หรือ การโทรแกล้งครูที่เกลียดให้แสบถึงทรวง หรือแม้แต่การขอพ่อแม่ไปนอนค้างบ้านเพื่อน เพราะอยากเมาท์กันถึงเช้า หนังเรื่องนี้ถ่ายทอดช่วงเวลานั้นออกมาได้อย่างนุ่มนวล ดำเนินเรื่องอย่างจริงใจที่สุดและมีสีสันตามสไตล์เด็กวัยรุ่นพอเขย่าให้หอมปากหอมคอ 

สำหรับใครที่อายุเกินแล้ว : คงเหมือนเป็นการเคาะฝุ่นออกจากภาพความทรงจำในหัวให้ออกมาโลดแล่นพอหายคิดถึงกันบ้างนั่นแหละ...

 

Laggies รักเราอย่าเต่าเลย หนังอารมณ์ดีที่เรียกรอยยิ้ม พาเราไปเผชิญกับภาวะ "หยุดชะงัก" ของชีวิตสาววัยเริ่มกลางคนเธอพบกับ "หลุม" ในชีวิตขนาดใหญ่ที่ดูดทุกอย่างเอาไว้ ถึงแม้เธอจะอยากก้าวออก แต่เธอก็ยังต้องการพึ่งพิงใครสักคนหนึ่งอยู่ดี จนกระทั่งเมื่อเวลาผ่านไป สิ่งที่เธอเคยคิดว่า มันเจ๋ง มันสนุก มันก็ลดระดับลง กลายเป็นคำว่า "ความรับผิดชอบ" เพิ่มมากขึ้น และเธอก็ติดกับในโลกของ "วัยผู้ใหญ่" ไปเรียบร้อย จากที่เคยรู้สึกตัวใหญ่มาก กลับเล็กลงอัตโนมัติ จนทำให้เธอปรับตัวไม่ทัน ซึ่งเมแกนยังคงวาดฝันไว้ว่า สักวันเธอและเพื่อนจะกลับมาเป็นเหมือนเดิม กลับมาเฮฮาและโคตรเจ๋งได้อีกเหมือนเดิม แต่ทุกคนก็รู้คำตอบอยู่แล้ว ว่ามันไม่อาจเป็นแบบนั้นได้ตลอดไป

เราไม่มีวันหลบอยู่ภายใต้เงาของคนอื่นได้ตลอดไป
เมื่อไรก็ตามที่เราเลือกจะเผยตัวตนที่แท้จริงแล้ว
เราจะเป็น “ตัวเรา” ที่มีความสุขที่สุด
 

ถึงแม้เรื่องความสับสนทั้งในชีวิตและจิตใจของเมแกนจะดูหนักอึ้งและขัดแย้งในตัวเองมาก แต่ด้วยการเล่าเรื่องในแบบคอเมดี้ที่ทุกมุกฮาแบบมีรสนิยม รวมทั้งพกเรื่องราวความรักที่กลายมาเป็นสัญลักษณ์ที่แสดงถึง "การตัดสินใจ" ในชีวิตของเธอ ทำให้เรื่องราวทั้งหมดดูเบาแบบมีน้ำหนัก อมยิ้ม จนบางครั้งถึงกับคิดเพลินๆว่า "แล้วตอนนี้ ชั้นออกจากหลุมนั่นแล้วหรือยังนะ?" 

ขอบอกเลยว่า
เลิกย้วย เลิกหนี แล้วใช้ชีวิตซะ!
Stop Laggies, Start Living!