กลิ่นของความจน จาก Parasite ชนชั้นปรสิต เสียดสีตลกร้าย ความเหลื่อมล้ำจนได้ออสการ์

  เรื่องราวเปิดตัวด้วยห้องอุดอู้ทรุดโทรม สภาพอันไม่น่ารื่นรมย์ของบ้านที่มีส้วมตั้งอยู่ริมห้อง ไว้ปลดทุกข์แบบไร้ฉากกั้น ครอบครัวของคีแทกกำลังจะเริ่มต้นพับกล่องพิซซ่า เพื่อหารายได้ประทังชีวิต เทศบาลก็ออกพ่นยุง ลูกๆบอกให้พ่อปิดหน้าต่างเพื่อไม่ให้สารเคมีเข้ามาในบ้าน แต่ในขณะที่พ่อบอกว่า “ไม่ต้องปิด..สารเคมีจะได้ฆ่าแมลงในบ้านจะได้ไม่เสียเงิน”

ในขณะที่ควันลอยฟุ้งเข้ามาในบ้าน พ่อกลับไม่สนใจและตั้งหน้าตั้งตาพับกล่องพิซซ่าต่อไป ในตอนนั้นเราเริ่มคิดว่า คีแทก ผู้เป็นพ่อ น่าจะต้องคิดบ้างว่า เพราะความไม่เอาไหนของตัวเอง ถึงได้พาครอบครัวอยู่ในจุดที่ลำบากขนาดนี้ แต่มันคงจะทำอะไรไม่ได้ ในเมื่อเกิดมาจนก็คงต้องตั้งหน้าตั้งตาทำสิ่งที่จะแลกกับเงินต่อไป

.....เพราะความจนทำให้ลูกสาวไม่ได้เรียนต่อทั้งที่มีความสามารถด้านศิลปะ..ลูกชายไม่ได้เรียนต่อมหาวิทยาลัย แต่เมื่อแผนปอกลอกครอบครัวร่ำรวยเริ่มต้น พ่อก็ฉายแสงและทำหน้าที่ผู้นำครอบครัวอย่างเต็มภาคภูมิ..ลูกชายและลูกสาว วางแผนให้พ่อที่ทำหน้าที่เป็นคนขับรถ ใส่ไฟและเกลี้ยกล่อมให้คุณนายของบ้านไล่แม่บ้านออกเพื่อจะได้ให้ ภรรยาของตัวเองมาทำหน้าที่นี้แทน แผนการนี้ประสบความสำเร็จ พ่อ พยายามแสดงและถ่ายทอดออกมาได้แยบยล ทำให้ทุกคนในครอบครัวยากจน..มีอาชีพทำในบ้านของครอบครัวผู้ร่ำรวย และใช้ชีวิตอย่างมีความสุขราวกับเป็นบ้านของตัวเอง

เมื่อกลิ่นเป็นสิ่งที่ปิดกั้นไม่ได้ กลิ่นของคนจน ก็ แทรกเข้าไปท่ามกลางกลิ่นของคนรวย ความผิดกลิ่นจึงเป็นเรื่องที่คนในบ้านหรูต่างรับรู้ได้ เด็กชายของบ้านร่ำรวย ได้กลิ่น แม้จะอยู่ในบทบาทของครูสอนพิเศษ นักศิลปะบำบัด แม่บ้าน และคนขับรถ ทุกคนต่างมีกลิ่นความจนติดตัวเหมือนกัน เจ้านายปาร์ค ผู้ที่ถึงกับบอกภรรยาว่า “นิสัยเขาหวิดจะลามปามอยู่หลายครั้ง แต่กลิ่นนี่สิลามปามจากหน้ารถมาถึงเบาะหลัง”

….คุณนายปาร์คถึงกับเปิดกระจกเบือนหน้าหนีด้วยความรังเกียจให้กับกลิ่นนั้น และฉากที่นำไปสู่จุดพีคในท้ายเรื่อง เมื่อนายปาร์คเข้าไปหยิบกุญแจรถใกล้ๆร่างของชายที่ขึ้นมาจากใต้ดิน แต่เขากลับทนกลิ่นเหม็นคนจนที่ติดตัวชายคนนั้นไม่ไหว เผลอเอาทำหน้าสะอิดสะเอียน เอามือมาปิดจมูก เหมือนเป็นการขยี้เรื่องปมในใจเรื่องกลิ่นคนจนที่โดนเหยียดของ “คีแทก” ปรอทที่ถูกอัดอั้นไว้ตลอดทั้งเรื่องก็ถึงคราวพุ่งปรี๊ดแตกระเบิดออกมากลายเป็นการลงมือก่อโศกนาฎกรรมครั้งนั้น

บทสรุปของ คีแทก พ่อที่ได้แต่โทษตัวเองว่านำครอบครัวมาถึงจุดตกต่ำ พ่อผู้ไม่เอาไหน หัวหน้าครอบครัวสุดห่วย ความคาดหวังและความกดดันของหน้าที่พ่อ ที่หวังว่าสักวันหนึ่งจะทำให้ชีวิตดีขึ้นกว่าที่เป็นอยู่ ในที่สุดเขาก็ไม่อาจพาครอบครัวไปสู่คืนวันแห่งความสุขได้ สุดท้ายเขาต้องอยู่กับความโดดเดี่ยว ใช้ชีวิตอย่างปรสิตเพื่อความอยู่รอดแบบไร้ความหมายไปวันๆ

คีแทก บอกว่า “..แผนที่ดีคือไม่มีแผน บ่อยครั้งที่ชีวิตของเราไม่เป็นไปตามแผน เมื่อไม่มีการวางแผน ย่อมไม่มีผิดแผน เมื่อไม่ผิดแผนก็ไม่ผิดหวัง..”

คีแทกได้ตั้งโจทย์อย่างหนึ่งต่อคนดูว่าสิ่งที่เขาคิดนี่เป็นหลักการดำเนินชีวิตของคนจนที่ใช้ชีวิตไปวันๆ ปล่อยไปตามยถากรรมหรือเปล่า? และชีวิตที่จะนำพาครอบครัวไปสู่ความสุขมันจำเป็นจะต้องมีการวางแผนเพื่ออนาคตที่ดีหรือเปล่า?